จนถึงช่วงปลายศตวรรษที่ 19 หรือต้นศตวรรษที่ 20 นักวิทยาศาสตร์ยังคงถูกเรียกว่า " นักปรัชญาธรรมชาติ " หรือ "บุรุษแห่งวิทยาศาสตร์" นักปรัชญาและนักประวัติศาสตร์วิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษวิลเลียม วีเวลล์เป็นผู้บัญญัติศัพท์คำว่านักวิทยาศาสตร์ในปี พ.ศ. 2376 และปรากฏเป็นครั้งแรกในสิ่งพิมพ์ในหนังสือทบทวนเรื่องOn the Connexion of the Physical SciencesของMary Somerville ซึ่ง ตีพิมพ์ในวารสารQuarterly Review ในปี พ.ศ. 2377 ของวีเวลล์ Whewell เขียนถึง "การแบ่งแยกและการสูญเสียอวัยวะที่เพิ่มขึ้น" ในทางวิทยาศาสตร์; ในขณะที่คำศัพท์เฉพาะอย่างแพร่หลาย เช่น นักเคมี นักคณิตศาสตร์ นักธรรมชาติวิทยา คำว่า "นักปรัชญา" แบบกว้างๆ ไม่เป็นที่น่าพอใจอีกต่อไปที่จะรวมกลุ่มผู้ที่ติดตามวิทยาศาสตร์เข้าด้วยกัน โดยไม่มีข้อแม้ของนักปรัชญา "ธรรมชาติ" หรือ "นักทดลอง" Whewell เปรียบเทียบหน่วยงานที่เพิ่มขึ้นเหล่านี้กับจุดมุ่งหมายของ Somerville ที่ "การบริการที่สำคัญที่สุดแก่วิทยาศาสตร์" "โดยแสดงให้เห็นว่าสาขาที่แยกออกจากกันในประวัติศาสตร์ของวิทยาศาสตร์นั้นรวมกันได้อย่างไรโดยการค้นพบหลักการทั่วไป" Whewell รายงานในการทบทวนของเขาว่าเป็นสมาชิกของBritish Association for the Advancement of Scienceเคยบ่นในการประชุมเมื่อเร็วๆ นี้เกี่ยวกับการขาดคำศัพท์ที่ดีสำหรับ "ผู้ศึกษาความรู้ของโลกวัตถุโดยรวม" โดยพูดพาดพิงถึงตัวเอง เขาตั้งข้อสังเกตว่า "สุภาพบุรุษผู้ชาญฉลาดบางคนเสนอว่า โดยเปรียบเทียบกับศิลปินพวกเขาอาจสร้าง  นักวิทยาศาสตร์ และเสริมว่าไม่มีความละอายในการทำให้คำนี้เป็นอิสระ เนื่องจากเรามีคำเช่นนักเศรษฐศาสตร์ อยู่แล้ว และผู้ไม่เชื่อในพระเจ้า —แต่สิ่งนี้ไม่อร่อยโดยทั่วไป”