จนกระทั่งในศตวรรษที่ 17 และ 18 สวนและสนามหญ้าได้กลายเป็นสถานที่ที่สร้างขึ้นเป็นทางเดินและพื้นที่ทางสังคมก่อน พวกเขาประกอบด้วยพืชทุ่งหญ้าเช่นดอกแคมะไมล์ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบเป็นพิเศษ ในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 ยุคจาโคเบียนแห่งการทำสวนได้เริ่มต้นขึ้น ในช่วงเวลานี้สนามหญ้า "อังกฤษ" ที่ถูกตัดอย่างใกล้ชิดได้ถือกำเนิดขึ้น ในตอนท้ายของช่วงเวลานี้ สนามหญ้า อังกฤษเป็นสัญลักษณ์ของสถานะของชนชั้นสูงและผู้ดี ; มันแสดงให้เห็นว่าเจ้าของสามารถที่จะรักษาที่ดินที่ไม่ได้ถูกใช้สำหรับอาคารหรือสำหรับการผลิตอาหาร ในช่วงต้นศตวรรษที่ 18 การจัดสวนภูมิทัศน์สำหรับชนชั้นสูงเข้าสู่ยุคทอง ภายใต้การดูแลของWilliam KentและLancelot "Capability" Brown พวกเขาปรับแต่งภูมิทัศน์สวนสไตล์อังกฤษด้วยการออกแบบสถานที่ตามธรรมชาติหรือ "โรแมนติก" สำหรับเศรษฐีชาวอังกฤษ บราวน์ จำได้ว่าเป็น "นักจัดสวนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอังกฤษ" ออกแบบสวนสาธารณะกว่า 170 แห่ง ซึ่งหลายแห่งยังคงยืนยง อิทธิพลของเขายิ่งใหญ่มากจน มักมองข้ามการมีส่วนร่วมในสวนอังกฤษของCharles BridgemanและWilliam Kent