ความเกี่ยวข้องของอริสโตเติลกับกฎธรรมชาติอาจเกิดจากการตีความที่โทมัส อไควนัสมอบ ให้กับงานของเขา แต่ไม่ว่าควีนาสจะอ่านอริสโตเติลได้อย่างถูกต้องหรือไม่ ตามที่บางคนกล่าว Aquinas รวมกฎธรรมชาติและสิทธิตามธรรมชาติ ซึ่งอริสโตเติลวางตำแหน่งไว้ในหนังสือเล่มที่ 5 ของNicomachean Ethics (Book IV of the Eudemian Ethics ) ตามการตีความนี้ อิทธิพลของ Aquinas นั้นส่งผลต่อการแปลข้อความเหล่านี้ในช่วงต้น ๆ จำนวนหนึ่งในลักษณะที่น่าเสียดาย แม้ว่าการแปลล่าสุดจะแปลตามตัวอักษรมากกว่าก็ตาม อริสโตเติลสังเกตว่าความยุติธรรมตามธรรมชาติเป็นรูปแบบของความยุติธรรมทางการเมืองและความยุติธรรมเชิงแก้ไขที่จะจัดตั้งขึ้นภายใต้ชุมชนการเมืองที่ดีที่สุด หากสิ่งนี้อยู่ในรูปของกฎหมาย อาจเรียกได้ว่าเป็น กฎของธรรมชาติ แม้ว่าอริสโตเติลไม่ได้กล่าวถึงเรื่องนี้และเสนอแนะในการเมืองว่าระบอบการปกครองที่ดีที่สุดอาจไม่ได้ปกครองด้วยกฎหมายเลย หลักฐานที่ดีที่สุดที่แสดงว่าอริสโตเติลคิดว่ามีกฎธรรมชาติมาจากสำนวนโวหารซึ่งอริสโตเติลตั้งข้อสังเกตว่า นอกเหนือจากกฎ "เฉพาะ" ที่แต่ละคนตั้งขึ้นสำหรับตัวเองแล้ว ยังมีกฎ "ทั่วไป" ที่เป็นไปตามธรรมชาติ . โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาอ้างถึงSophoclesและ Empedocles