ตั้งแต่ยุคแรกๆ ศิลปะการแสดงเป็นหนึ่งในรูปแบบศิลปะที่แหวกแนวและก้าวข้ามขอบเขตมากที่สุด ประวัติของศิลปะการแสดงมักจะย้อนไปถึงลัทธิดาดาและลัทธิฟิวเจอร์ริสม์ในช่วงต้น ศตวรรษ ที่ 20 ของยุโรป เมื่อศิลปินเริ่มจัดแสดงการแสดงแบบอนาธิปไตยและรุนแรงโดยมุ่งเป้าไปที่ผู้ชมที่ตกใจตื่นขึ้นหลังสงคราม แต่จนกระทั่งช่วงทศวรรษที่ 1950 ศิลปะการแสดงได้รับการยอมรับว่าเป็นศิลปะในรูปแบบของตนเอง  Black Mountain Collegeใน North Carolina ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นแหล่งกำเนิดของศิลปะ การแสดง นำโดยนักดนตรีแนวปฏิวัติจอห์น เคจครูและนักเรียนร่วมมือกันในกิจกรรมหลากหลายสาขาที่รวมดนตรี การเต้นรำ การวาดภาพ กวีนิพนธ์ และอื่นๆ เข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียว ขยายแนวปฏิบัติของพวกเขาในรูปแบบใหม่และไม่เคยปรากฏมาก่อนผ่านการทำงานร่วมกันที่ขี้เล่น พวกเขาเรียกเหตุการณ์ทดลองเหล่านี้ว่า "เหตุการณ์" และทำให้เกิดศิลปะการแสดงตลอดช่วงทศวรรษที่ 1960 และ 1970